Polityka cen transferowych to nieobowiązkowy dokument tworzony przez podatników, którzy w sposób uporządkowany kontrolują ryzyka związane z cenami transferowymi.
Przez lata dokument ten służył głównie jako dowód na zgodność z przepisami podatkowymi.
Modyfikacje przepisów na płaszczyźnie krajowej oraz unijnej spowodowały konieczność uwzględnienia w polityce cen transferowych oprócz kwestii podatkowych, także obszar związany ze środowiskiem oraz ładem korporacyjnym (ESG).
W wyniku powyższego, na przestrzeni minionych lat polityka cen transferowych zaczęła przybierać formę segmentu obszernej strategii zarządzania zgodnością, tzw. Compliance.
Zielony Ład i wpływ regulacji ESG na politykę cen transferowych
CSRD (Corporate Sustainability Reporting Directive), ESRS (European Sustainability Reporting Standards), ślad węglowy – aktualnie to coś więcej niż tylko hasła. Firmy będą musiały ujawniać wpływ również cen transferowych na środowisko i społeczeństwo.
Zielony Ład (European Green Deal) to pakiet inicjatyw Unii Europejskiej, dla której priorytetowym celem jest osiągnięcie neutralności dla klimatu w Europie do 2050 roku.
W praktyce oznacza to:
Zbadanie łańcucha wartości w kontekście: emisji CO2, zużycia energii elektrycznej, lokalizacji dostawców.
Ocenę wpływu decyzji TP na zrównoważony rozwój, w tym oddziaływanie lokalizacji podmiotów powiązanych.
Harmonizację zasad ESG w transakcjach wewnętrznych oraz polityce cen i zakupów.
Polityka cen transferowych przygotowana w sposób właściwy, może być pomocna nie tylko w realizacji jej podstawowego celu, tj., ograniczeniu ryzyka podatkowego, ale również w raportowaniu ESG oraz budowaniu reputacji.
Stworzenie efektywnej polityki cen transferowych w kilku krokach
Krok 1: Rozpoznaj wewnątrzgrupowe transakcje: finansowe, towarowe, usługowe i IP (praw własności intelektualnej).
Krok 2: Zrób listę transakcji wewnątrzgrupowych, które mogą być istotne w obszarze ESG (np. zakup materiałów z regionów zagrożonych pod względem środowiskowym lub wykorzystanie surowców mających istotne znaczenie dla ekosystemów).
Krok 3: Uzupełnij politykę cen transferowych o zasady ustalania cen według przepisów celnych i reguł ESG (kalkulacja wartości celnej oraz ich aktualizacja, standardy określania cen oraz wybór kontrahentów biorąc pod uwagę ich lokalizację).
Warto również zastanowić się nad wprowadzeniem systemów wewnętrznej analizy i monitorowania dostawców (due diligence).
Krok 4: Zintegruj tworzone dokumentacje.
Obecnie podmioty objęte obowiązkiem raportowania ESG są narażone nie tylko na ryzyko podatkowe (polityka cen transferowych odbiegająca np. od zasad ustalania wartości celnych dla importowanych surowców, które mogą jednocześnie pochodzić z regionów charakteryzujących się wysokim ryzykiem dla środowiska, również może kreować ryzyko w obszarze ESG – tak jak np. korzystanie z surowców o dużej wrażliwości ekologicznej).
Podmioty zobowiązane do raportowania niefinansowego (CSRD) powinny brać pod uwagę obszar ESG w tworzeniu polityki cen transferowych. Takie działania ograniczą ryzyko podatkowe oraz reputacyjne względem swoich odbiorców.
